BULLYING : Οταν το παιδί ταπεινώνεται ή απειλείται στο σχολείο

Είναι γνωστό σε όλους ότι τα παιδιά είναι σκληρά. Κι εμείς ήμασταν, άλλωστε, όταν πηγαίναμε σχολείο. Μην μου πείτε ότι ξεχάσατε εκφράσεις όπως: «χοντρός», «γυαλάκιας», «αυτιάγγουρας»… Στις μέρες μας, όμως, τα παιδιά μπορεί να γίνουν ακόμα πιο ενοχλητικά και μάλιστα σε μικρές ηλικίες, ίσως και στο προνήπιο. Το πρόβλημα είναι οι γονείς τι κάνουν; Πώς το αντιμετωπίζουν; Πώς θωρακίζουν το παιδί τους ψυχολογικά, ώστε να αποφύγουν τα σοβαρά αρνητικά αποτελέσματα;

Ένα από τα πιο συνηθισμένα περιστατικά bullying, όπως είναι ο παγκόσμιος όρος της παρενόχλησης, είναι η επίδειξη δύναμης. «Είμαι πιο μεγάλος, πιο δυνατός, μπορώ να σε χτυπήσω και να βγάλεις αίμα, είμαι καλύτερος».

Σ’έναν ενήλικα μπορεί να ακουστεί αστείο. Σ’ένα τετράχρονο παιδί, όμως, δεν είναι αυτό το αποτέλεσμα. Αυτές οι κουβέντες το τρομοκρατούν. Το κάνουν να ντρέπεται, ακόμα και να το ξεστομίσει. Το απομονώνουν. Υποσυνείδητα το υποχρεώνουν να αποξενωθεί από το σύνολο ή να παρουσιάσει άρνηση για το σχολείο.
Το πρώτο, που πρέπει να κάνει ένας γονιός, όταν αντιληφθεί κάποιο από αυτά τα συμπτώματα είναι να προσπαθήσει να εκμαιεύσει από το παιδί του το πραγματικό αίτιο.
Το επόμενο βήμα είναι να του δώσει να καταλάβει ότι αυτές οι κουβέντες είναι η μισή αλήθεια. «Δυνατός» δεν είναι απαραίτητα αυτός, που έχει ρώμη, αλλά και ο έξυπνος. «Μεγάλος» δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι. Πάντα υπάρχει κάποιος «μεγαλύτερος».
Τα παιδιά είναι φυσιολογικό να φοβηθούν. Μην τους δείξετε ότι απογοητεύεστε από αυτήν τη συμπεριφορά του. Αντίθετα διευκρινίστε ότι είναι λογική αυτή η αντίδραση, αλλά θα πρέπει να ξεπεράσει αυτόν το φόβο του.
Ζητήστε του να μην δέχεται παθητικά το bullying, αλλά να αντιδρά. Δεν εννοούμε να γίνει επιθετικό και να χτυπά τα άλλα παιδάκια. Μόνο και να σηκώσει τα χέρια του και να φωνάξει: «ΟΧΙ. Δεν θέλω». Είναι αρκετό, ώστε να ενεργοποιήσει το ραντάρ του εκπαιδευτικού και να αναλάβει δράση, ώστε να βοηθήσει.
Συμβουλεύστε το να ενημερώνει τη δασκάλα ή τον δάσκαλό του σε κάθε τέτοια περίπτωση κι ότι εκείνοι μπορούν να τον προστατεύσουν.
Πρέπει και εσείς να ενημερώσετε τον εκπαιδευτικό, αλλά και τη διεύθυνση του σχολείου. Εάν αγνοούν τα γεγονότα, αδυνατούν να σας βοηθήσουν. Απαιτείστε να σας βοηθήσουν. Είναι προς όφελος του παιδιού σας και όχι μόνο, γιατί σίγουρα το δικό σας δεν ήταν ή δεν θα είναι το μοναδικό θύμα.

Να γνωρίζετε ότι τέτοια συμπεριφορά, συνήθως, εμφανίζουν παιδιά, που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα στο σπίτι τους και προσπαθούν έτσι να ανεβάσουν την ψυχολογία τους και να αισθανθούν σπουδαία.

Εάν είστε γονιός ενός παιδιού, που παρενοχλεί τα υπόλοιπα, μην μείνετε με σταυρωμένα χέρια. Μην πείτε: «είναι λίγο ατίθασο, αλλά δεν πειράζει». Μιλήστε του, κάντε το να καταλάβει ότι είναι λανθασμένη αυτή η συμπεριφορά και, εάν δεν μπορείτε να το διαχειριστείτε μόνοι σας, ζητήστε βοήθεια.